Huize Namara.

Langzaam stapte Ciara het trapje van het nieuwe huis op. Het bord met 'Sold' (verkocht) stond er nog steeds. Het was vrij groot voor een niet al te rijke familie, en zag er ook fraai uit. Maar een villa was het overduidelijk niet. Vlak voor de deur stopte Ciara. Eigenlijk had ze geen zin om naar huis te gaan, maar ze moest. Anders zou ze direct al ruzie krijgen met haar ouders, en daar had ze echt geen zin in. Ze zocht in haar zakken naar de sleutel, die ze niet vond. Fronsend zocht ze ook in haar kontzakken voor ze besefte dat het huis nog nieuw was en zij de sleutel nog niet gekregen had. Met haar ogen rollend sloeg ze zichzelf op haar voorhoofd waarna ze aanbelde. Niet veel later deed haar moeder open. "Ik dacht al dat jij het was," zei ze met een grijns. Opgelucht zuchtte Ciara. Haar moeder was niet boos, gelukkig. Zwijgend stapte ze het huis binnen waarna haar moeder de deur weer sloot.

Binnen stond het nog vol met dozen. Haar ouders hadden de meubels naar binnen gesleept, maar nog niet op hun plek gezet. Eén fauteuil zat nog in bubbeltjes plastic, en de ander stond tegen de muur aan, naast de doos waar 'TV' op stond. Ciara's moeder liep met vlugge passen door het huis. Ze opende een doos en keek er fronsend in, waarna ze hem weer dichtdeed en de volgende opende. "Kies maar een kamer, liefje," zei ze afwezig tegen Ciara. nog steeds zonder iets te zeggen begon Ciara te lopen. Voorzichtig 'ontweek' ze de vele dozen. Na een aantal minuten had ze de deur bereikt waar een papier op was gehangen met 'UPSTAIRS'. Een beetje wantrouwend wierp Ciara een blik op haar broertje Davis, die op zijn Nintendo DS aan het spelen was. De tekst was in zijn handschrift en het kon een grap zijn. Langzaam bewoog Ciara de klink omlaag en opende ze de deur. Gelukkig; er zat een trap achter. Een stuk sneller trok Ciara de deur achter zich dicht en stapte ze de trap op, naar boven.

De trap was niet erg lang, en de overloop die ze bereikte was ook niet groot. Er zaten 4 deuren; 3 voor slaapkamers en één naar een badkamer. De badkamerdeur stond wagenwijd open. Ciara ging op haar gevoel af en trok een slaapkamerdeur open. het was een vrij grote kamer, misschien wel een van de grootsten. Toch besloot Ciara eerst de andere twee kamers te bekijken. De tweede was duidelijk een stuk kleiner, en in de derde en grootste kamer stonden al spullen van haar ouders. Dan had haar gevoel toch gelijk gehad.. met een tevreden gevoel liep Ciara de trap weer af om haar spullen te halen. Haar moeder had dezen al vlak bij de trap gezet, waar Ciara haar best dankbaar voor was. Ciara wou net de zware doos de trap op slepen toen haar moeder haar terug riep. "Ciara, wacht even!" Met een zucht draaide Ciara zich om en zette ze de zware doos weer neer. "We krijgen de bedden vandaag niet meer in de kamers, dus we zullen op campingmatjes moeten slapen. Dat is toch niet heel erg..?" Haar moeder maakte een beetje een onzekere indruk. Ciara bromde iets onverstaanbaars, en pakte de doos weer op. Als dat alles was.. "Is er iets..?" Hoorde Ciara haar moeder nog vragen, maar dat negeerde ze. Ze nam de zware doos mee naar boven en zette hem neer in haar nieuwe kamer. Hierna ging ze weer naar beneden om haar matje te halen. Eenmaal weer in haar kamer maakte Ciara het matje los en rolde ze hem uit. Nu haar matje er lag kon ze haar laptop uit de doos halen. Uitpakken had ze geen zin in, dus zette ze haar laptop aan. Zodra deze was opgestart opende ze MSN Messenger en zocht ze de naam van Rebecca in haar lijst. Ze grinnikte zachtjes bij het zien van haar berichtje; Ciara, good luck in London!!! (l) Promise you will visit me once!! !!

Ciara klikte Beccaaá (A) aan en het chatvenster verscheen. Vlug typte Ciara wat berichtjes naar Rebecca, die snel antwoord gaf. De rest van de avond bleven Ciara en Rebecca met elkaar chatten over wat gebeurt was, en nog veel meer.

Na een lange nacht woelen op het campingmatje werd Ciara vermoeid wakker. Ze stond snel op en kleedde zich snel aan. Ze had geen zin om lang in het huis te blijven, en inpakken kon altijd nog. Ze zag dat haar moeder een sleutel aan de deurkruk had gehangen. Snel griste ze het glimmende ding weg en liep ze naar beneden. Haar moeder keek vaag op van een bank midden in de woonkamer. Ze keek vaagjes op. "Waar ga jij heen..?" vroeg ze slaperig. Ciara zuchtte. "Ik ga gewoon kijken wat er in London te doen is," zei ze, waarna ze tussen de dozen door stapte en de deur naar de hal opende, waar ook een heleboel dozen stonden. Nadat ze daar langs was gekomen kon ze eindelijk de sleutel in de deur doen en omdraaien, de deur openen en dan naar buiten gaan, om meer van London te zien. Met een luide dreun sloeg ze de deur dicht waarna ze toch echt op pad ging.