Wat zal ik kiezen iets lekkers of iets gezonds?

Ik loop daar de supermarkt, en zie al die lekkere dingen in de rekken staan. Ik moet voor vanavond een diner voorbereiden want er komt iemand eten. Ik weet niet wat ik zal kiezen iets lekkers of iets gezonds? Ik weet het allemaal niet meer ik moet nog zoveel doen, nu dit weer ik heb ook nog mijn studi! Ik werd ff helemaal gek in de supermakt. Al die kleine kinderen die maar wat rond rennen door de supermarkt. ''Coco?'' hoor ik een stem zeggen die komt aan lopen. Maar voor ik iets kon terug zeggen was die gene al weer verdwenen, dit was wel een beetje raar. Opeens zei iemand iets tegen me, en als ik dan iets wil terug zeggen dan gaat die persoon weg. Nou even terug naar waar ik mee bezig was, wat zal ik nu kiezen iets wat super lekker is of iets gezonds. En toen bedacht ik me ik kan ook gewoon allebei iets lekkers en iets gezons. Nou toen ik mijn boodschappen bij elkaar had liep ik door naar de kassa. Het was er wel druk zoals gewoonlijk bij liver live was het altijd wel druk. En toen ik naar buiten liep wou ik net even mijn mobiel uit mijn tas halen. En toen ik dacht dat ik gek werd opeens hoorde ik weer die stem roepen ''Coco'' ik denk ben ik nu gek geworden. En ik keek om en wat meen je..... weg helemaal niemand.

{eigenlijk moet je hij/zij perspectief gebruiken. (voor het geval dat je dat nog niet gehad hebt bij nl: ipv Ik liep doe je Zij liep. Snappie?) en ook niet de hele tijd overschakelen van nu naar toen, het is verleden tijd}

Erica had in haar etenskast gekeken en zag dat er bijna niks nog van de goede datum was. Met een vies gezicht pakte ze alles wat er niet goed meer uitzag en/of stonk en kiepte het in de stortkoker van de flat. 'Tijd voor boodschappen,' dacht ze meteen. Van achter de bank diepte ze haar tas plus portemenee op, haalde haar mobiel van de oplader en stopte die ook in haar tas. Erica liep naar de voordeur, en rende snel weer terug om haar jas aan te trekken. Het was winter, dus dat was wel nodig. Weer leende ze de fiets van haar onderbuurvrouw en fietste naar de supermarkt in de buurt. 'Ik moet toch maar eens voor een eigen fiets gaan zorgen,' dacht ze fietsend. 'Want om nou elke keer een fiets te moeten lenen...'
Bij de supermarkt zette Erica de fiets netjes in het rek en liep naar binnen. Het was een grote supermarkt, de meest gebruikte in Londen. Erica pakte een mand en liep langs alle schappen. 'Ik moet houdbare dingen kopen, of dingen die ik binnen een paar dagen zal eten.' Een potje sperziebonen verdween in haar mand, samen met een zak krieltjes en wat afwasmiddel. Ook kwam er een zak chips bij en een half brood. 'Melk moet ik ook nog,' bedacht ze ineens. Die had ze een paar dagen geleden al weg moeten gooien. Erica koos voor houdbare melk, dat was handiger aangezien ze niet veel melk gebruikte. Na nog wat dingen te hebben gepakt liep ze naar de kassa om af te rekenen. "Dat is dan 21 pond mevrouw," zei de kassajuffrouw ongeïnteresseerd tegen Erica. Contant had ze niet dus pinde ze het maar.
Buiten liep een meisje dat Erica enigzins bekend voorkwam. Had ze vroeger niet ook bij haar in de straat gewoond, toen ze nog bij haar ouders in York woonde? Een naam kwam in haar op, die ze ook maar zei. Erica had een sterk vertrouwen in haar gevoel. "Coco?"

(bedankt voor het advies ik zal erop letten)


Coco liep naar buiten en hoorde dat weer iemand haar riep. Ze keek weer om, wie is het nu weer dacht coco de hele tijd hoor ik mensen me roepen. Maar toen wist Coco het ze keek om en zag dat Erica net had afgerekend. ''Hoi'' zei Coco.'' Ik had je niet zien staan bij de winkel'' ze keek naar Erica en glimlachte. Coco keek op haar mobiel om te kijken hoe laat het was, ow het was al half 5 dat had ze niet in de gaten eigenlijk had ze al een half uur thuis moeten zijn. ''Maar uhm.. eigenlijk moet ik naar huis, zullen we anders een anderen keer af spreken?'' Coco keek naar Erica en wachtte haar antwoord af. '' Of anders bel ik je wel volgens mij heb ik toch je nummer'' en Coco keek in haar telefoon. ''Ja hier ik heb je nummer nog dan bel ik je morgen wel ofzo.'' En Coco liep terug naar haar fiets, en haalde haar fiets van haar slot. En ree de sraat uit. Toen Coco bij een stoplicht vol moest remmen omdat ze niet in de gaten had dat het rood licht was, viel ze bijna van haar fiets. Aaaah Coco gilde gewoon vanzelf van schrik, en keek rond omdat ze zich schaamde. Coco was bang dat iedereen haar zou aankijken en daarbij ook nog zouden uitlachen.

Erica glimlachte om Coco, en zei: "Natuurlijk, ik heb genoeg tijd." Ook zij keek op haar horloge. Meer dan genoeg tijd, ze had tenslotte haar eigen huis waar ze woonde dus hoefde ze geen rekening mee te houden met 'op tijd terug zijn.' Dat scheelde toch wel. Ze zou zo maar even naar de manege gaan, om voor Jolie te zorgen. Een eigen pony had ook zo zijn nadelen... Ze zag Coco op haar fiets stappen. "Doei he?" riep ze haar na. Daarna haalde ze de fiets van de buurvrouw van het slot. Aardig dat ze altijd haar fiets mocht lenen. Erica kiepte snel haar boodschappen in de fietstassen en liep de winkel weer in. Ze kwam naar buiten met een bos margrieten, als bedankje dat ze altijd een fiets kon lenen. Die stopte ze voorzichtig in de andere fietstas. Op weg naar huis dan maar. Naar Amara, die vast honger had gekregen. Erica stelde zich haar poesje al voor: Luidkeels miauwend dat ze nog geen eten had waarna ze in haar pijpen zou klimmen voor wat aandacht. Schattig, maar dat moest ze haar toch maar eens afleren.

Coco fietste de straat van de bakker uit, en kon nog net optijd remmen voor het rode stoplicht. Ze moest er wel aan denken dat als ze thuis was dat ze naar Erica zou bellen of een smsje zou sturen. Toen Coco de straat van haar huis in ree, kreeg ze meteen een sms'je. Coco was verbaasd toen ze zach dat het een onbekend nummer was. Ze sms te Erica of het meschien haar nieuwe nummer was. Maar toen ze nog niks terug had gekregen begon Coco zich te bedenken dat het waarschijnlijk niet Erica's nieuwe nummer was. Maar toen dacht ze weer aan die stem bij de winkel die haar tot 2 keer toe had geroepen. Dat was Erica niet, maar zou dit het nummer zijn van die gene. Nee dat zou bijna niet kunnen dacht ze want als het een bekenden was geweest had ze het wel aan haar of zijn stem gehoord, en daarbij hoe moest die gene aan haar nummer komen?

Erica voelde haar mobieltje trillen in haar tas. Ze had hem altijd op tril en ringtone staan, maar meestal merkte ze alleen de trilling. Vlug reed ze de stoep op en pakte daar haar mobieltje. Een sms'je van Coco, of ze een nieuw nummer had. Ze sms'te terug: Als dat zo was zou ik je sms'je nooit ontvangen hebben op dit nummer, of wel? Hoofdschuddend stapte ze weer op de fiets, naar huis. Amara was nu zeker weten aan het zeuren. Daarna nog naar de manege om Jolie te rijden... Ach, dat was tenminste niet erg, paardrijden was één van haar favo hobby's. Waarschijnlijk moest ze die avond werken, achter de bar want het was geen woensdag of zaterdag. Heel soms moest ze ook optreden op zondag, maar dat was alleen wanneer er heel veel mensen waren.
Bijna was ze thuis, toen ze iemand op de weg zag liggen. Meteen stapte Erica van haar fiets, gooide die aan de kant en ging polshoogte nemen. Het bleek een oudere man te zijn, die was gevallen en waarschijnlijk iets had gebroken in zijn arm. "Meneer," zei Erica ernstig. "Ik breng u meteen naar het ziekenhuis, maar dan moet U wel wachten op de taxi die ik zal bellen. Ik hoop dat dat niet al te erg is." De man schudde zijn hoofd. "Ik ben allang blij dat er iemand is die wil helpen," zei hij, en probeerde te glimlachen. Hij lachte als een boer met kiespijn, maar Erica wist dat hij het aardig bedoelde. Uit haar tas pakte ze haar mobieltje weer. Meteen belde ze het nummer van het taxi-bedrijf waar zij gewoonlijk ook mee reed als ze niet met de bus of op de fiets was. Ze legde de situatie uit en ze beloofden meteen een taxi te sturen. Erica bedankte ze, hing op en vertelde de oudere man dat de taxi zo snel mogelijk zou komen.
Ze bleef met hem wachten tot de taxi er was. De chauffeur drukte ze twintig pond in zijn handen. "Dat moet genoeg zijn, hou het wisselgeld maar maar zorg dat hij zo snel mogelijk bij het ziekenhuis komt," zei ze tegen de chauffeur. Die knikte en reed weg.
"Nou moet ik ook snel naar huis," zei Erica hardop tegen zichzelf. Ze pakte de fiets en reed weer weg.

Coco was er weer een het denken, weer hoor ze het in haar hoofd rond gaan. Coco had het laats op de bowlingbaan ook al gehoord, maar toen dacht ze dat ze zich het berbeeld had. Maar uh,uh dacht Coco geen tweede keer zou ze zich vergist hebben.Maar toen hoorde maar zacht een stem roepen: Coco? Coco?. Kom je eten? ''He wat?'' vroeg Coco. '' Of je komt eten'' zei mijn moeder.Ik had eigenlijk geen zin om naar ondere te gaan, niet omdat ik geen zin had om te eten maar gewoon. Ik voelde me er nog steeds niet lekker bij van de stem, ik moest gewoon wten wat dat was. En het leek wel alsof ik niet eens meer de straat over durfde ik was bang. Bang dat ik het weer zou horen en dat die gene me iets zou aandoen. En dat wou ik natuurlijk niet. Ik was niet snel bang, maar als het om dit soort dingen ging dan wel. Ik heb het al eerder mee gemaakt. Vorig jaar om 15:00 uur, ik weet het nog precies. Iemand deed een drijgemend tegen mij, en ik weet wel dat die gene is opgepakt maar ik was ook weer aan het denken dat die net zo goed weer kon vrijgelaten zijn. Maar daar wou ik niet aan denken, ik wou gewoon mijn leven lijden. Maar toen ik dat drijgemens kreeg ik wist geneens wat ik had gedaan, dat kon ik op dat moment niet aan denken. Alleen maar dat ik bang was, heel erg bang omdat ik dacht dat hij me ieder moment sloeg of neer stak. Als ik er aan denk moet ik telkens weer een brok door mijn keel slikken. Ik word er gek van, de eerste nacht nadat het was gebeurt heb ik geen oog meer dicht gedaan. Ik was bang dat hij elk moment mijn kamer op kwam en me wat deed, en af en toe moest ik daar aan denken. En soms was de brok zo groot dat ik hem niet kreeg afgeslikt.