First walk in London

Het was koud. Het zand was ooit nat geweest, maar was nu bevroren. Het maakte een knus geluid, als je er overheen liep.. Dik ingepakt liep Ciara over het strand. De koude wind blies door haar golvende haar. Zelfs in de winter vond ze het strand een fijne plek. Verderop zat een strand café, maar daar besteedde ze geen aandacht aan. Ze stopte met lopen en richtte haar blik op de zee, die eindeloos leek. De wolken waren egaal wit; sneeuwwolken. Ciara zuchtte. Ze had niet naar London willen verhuizen.. Door haar kattige gedrag haatte iedereen haar nu. Achja, ze kon het altijd via het internet goedmaken.. Niet dat er iemand was met wie ze het goed zou kunnen maken. Behalve natuurlijk haar ex, maar.. Ze woonde nu zo ver weg dat ze vast niks meer zouden krijgen. Een koude windvlaag blies in Ciara's gezicht. Ze kreeg er rillingen van. de zon ging onder, wat het ijs op het strand prachtig liet glanzen. Bijna romantisch. Dat zou Ciara moeten onthouden voor als ze weer verkering had. Dat zou natuurlijk lang duren; Ciara zou niet meteen verkering willen met de eerste zie ze zag. Ze bleef nog even denkend naar de ondergaande zon kijken voor ze verder ging met haar wandeling. Eigenlijk vroeg ze zich af hoeveel mensen er nog meer op het strand liepen. Ze zag niemand.. ze besloot toch maar naar het café te gaan. Sloom stapte ze in de richting van het schattige houten hutje, zonder zich ook maar iets aan te trekken van de kou..

{Schat, het zout in het water voorkomt dat het bevriest... Dus het zand dat overspoeld is met zeewater kan ook niet bevriezen ;p}

De frisse wind waaide over het strand. Een paar zandkorrels vlogen in het rond. De grond onder Erica's voeten zakte weg als ze haar voet neerzette. Ze had een dikke winterjas aan, met een soort schapenbontje erin, nep natuurlijk. Echt bont zou ze nooit dragen, dat was dierenmishandeling. Op haar hoofd zat een roze/witte muts, gevoerd met fleece. Om haar nek hing een roze gebreide sjaal. Erica zuchtte. Ze had een aantal mensen leren kennen, maar er was gewoon niemand tussen die er ook maar een beetje leuk uitzag, behalve de jongens. Daar had ze niks aan. De lucht boven haar kleurde rood toen de zon onderging, even bleef Erica kijken. Romantisch, maar niet als je alleen bent...
Ze liep verder, tot ze langs een strandcafé kwam. Erica was nog niet eerder op het strand geweest, dus had ze die nog niet ontdekt. Haar handen waren intussen helemaal bevroren, zelfs met haar handschoenen aan. Ze blies erop om ze op te warmen terwijl ze naar het huisje liep. De deur kraakte toen ze de deur opendeed. Er was niemand binnen, op de barman na. "Eén warme chocolademelk met slagroom alstublieft," zei Erica tegen de barman, die knikte en melk en cacao pakte. Op dat moment ging de deur open, Erica keek om, en stapte er nog iemand naar binnen. Het was een meisje, van haar leeftijd en nog knap ook. "Dat wordt dan 1 pond 50," zei de barman achter haar. Erica draaide haar hoofd terug, pakte haar portemenee en gaf hem het geld. Op haar gezicht was een glimlachje te zien, maar alleen als je erop zou letten. 'Ik hoop dat ze naast me komt zitten,' dacht ze terwijl ze zorgde dat het niet leek alsof ze staarde.

(Dank je, nou verpest je dat leuke idee T.T En nou klopt het niet meer; als het bij mij kraakt kan het bij jou toch NOOIT wegzakken..? && ik denk sowieso dat het zand toch hard is, omdat het toch ijskoud is.) (Ohja, en: euro's? xD)
Voorzichtig stapte Ciara het gladde trapje op. Het café stond op een klein verhoginkje, zoals de meeste strandcafés. Ze duwde hard tegen de deur, die openzwaaide. Droog keek ze rond. Druk was het niet; integendeel, er was maar één klant. Even bleef haar blik op het meisje rusten, tot de barman even kuchte. Met haar arrogant achtige passen stapte Ciara richting de bar. Eenmaal daar aangekomen ging ze op een kruk zitten. "Eén café choco," zei ze rustig. De barman fronste even maar regelde de chocolade koffie voor Ciara. Voor hij de prijs kon zeggen legde Ciara het al op de toonbank. "Het wisselgeld houd u maar," zei ze, met een klein grijnsje. De barman grijnsde breed en bedankte Ciara. In de winter zou hij vast niet veel verdienen, dus was zo'n extra'tje altijd fijn. Voorzichtig begon Ciara haar koffie op te drinken. Ze had even geen zin om met iemand te praten, maar liet wel steeds haar blik naar het andere meisje glijden. Wat zou ze hier op het strand doen, in de winter..?

Erica keek vanuit haar ooghoek naar het meisje naast haar. Haar haar was langer dan dat van Erica, en hazelnootbruin met golfjes. Dat van Erica was zwart met roze geverfd, en zo steil als wat. Een stuk korter ook. Erica voelde het borrelen in haar buik. De laatste keer dat dat was gebeurd was toen ze verkering met Michelle kreeg. Ze hadden bijna twee jaar gehad, tot Michelle op een jongen viel. Ze was tot over haar oren en maakte het uit met Erica. Die was weken ontroostbaar, zelfs films als Harry Potter konden haar niet opvrolijken. Maar nu... Verliefdheid kon ze het niet noemen, dat was heftiger. Maar dat ze dat meisje wel zag zitten was zeker. Erica dronk snel van haar choco, zodat haar rooie kop zou kunnen komen van de warmte van haar drinken, in plaats van haar wangen die een eigen wil leidden (ja, goed ABN ).
Met een bonk kwam de mok op de bar terecht. Waarom ze dat gedaan had wist ze ook niet. "Wat doe jij hier eigenlijk in de winter op het strand?" vroeg ze beniewd. Haar verlegenheid had plaats gemaakt voor normale gezelligheid en de behoefte anderen te leren kennen. En dit meisje wilde ze zeker leren kennen... "Ik ben trouwens Erica, en jij?"

"Hmmn..?" Ciara keek scheef op vanaf haar kop koffie, om naar Erica te kunnen kijken. Ze nam een grote slok en zette toen het kopje neer. "Ik wou alles hier wel een beetje verkennen.." zei ze droog, nog steeds scheef naar Erica kijkend. "Mijn ouders hebben me Ciara genoemd." Ciara richtte haar aandacht weer op haar kop koffie. Wat zou ze doen..? Ze had nu de kans een nieuwe persoonlijkheid aan te nemen, al voelde ze daar weinig voor. In tegendeel; ze moest altijd de waarheid spreken en een beetje spontaan zijn kon geen kwaad. "Leuk, dat roze met zwart," zei ze. Ciara verwachtte dat Erica wel begreep dat het over haar haar ging. Zelf vond ze haar natuurlijke haarkleur perfect. Waarom zou ze het verven als het toch al mooi genoeg was..? Ze tilde de kop op en bracht hem naar haar lippen, waarna ze een flinke slok nam. Ze bleef de kop vasthouden vlak voor haar mond. haar hoofd draaide zich zo dat ze Erica goed kon zien. Ze inspecteerde haar grondig voor ze nog iets zei. "Maar die schoenen.. Nee, je had anderen moeten nemen." Ciara draaide haar hoofd weer normaal en nam nog een grote slok koffie. Inmiddels was het bijna op, en ze had haar koekje nog niet eens uitgepakt. Ze zette haar kop neer en pakte het verpakte koekje. Met een simpele beweging maakte ze het open. Ze snoof bij het zien van het koekje dat ze had. Een soort taai-taai koekje.. Ciara legde het koekje op het schoteltje en nam de laatste slokken café choco. Het was warm in het café, maar ze zou haar jas niet uit doen. Waarschijnlijk ging ze zo toch weer naar buiten..

Erica glimlachte bij het compliment over haar haar, al was daar maar een klein stukje van te zien door haar muts. "Dank je..." begon ze, en toen vertelde Ciara dat haar schoenen helemaal niks waren. Erica keek naar haar schoenen. Het waren zwarte laarzen waar ze een deel van haar broek in had gedaan. Er zat een leuke opdruk op, maar het waren snowboots en dus weinig elegant. Toch... "Hé," zei Erica een beetje geïrriteerd. "Ik weet dat Snowboots nou niet bepaald sexy zijn, maar deze zijn toevallig wel heel mooi én lekker warm. En dat is niet te zeggen van die van jou," zei ze en ze keek naar Ciara's schoenen. Het begon warm te worden, en Erica deed haar jas uit. Ze had geen zin om nu al weg te gaan, wie weet zou het gezellig worden... Erica had een blauw-rood vest aan, met daaronder een paars shirtje dat er perfect bij kleurde. Fashion betekende niks voor haar, het moest leuk, lekker en handig zijn. Dan had ze wat ze zocht. Het shirtje was een beetje omhoog gekropen door het uittrekken van haar jas, en Erica trok hem weer naar beneden. Dit was een van haar niet-naveltruitjes waar ze gek op was.
Erica draaide zich om naar de barman. "Mag ik nog een chocolademelk met slagroom? En doe er anders ook maar een café choco bij." De barman draaide zich om, blij dat hij eindelijk weer eens wat zou verdienen. "Maar je bent dus nieuw, dat je hier alles wou verkennen?" vroeg Erica belangstellend. Ze had wel door dat dit waarschijnlijk niet zo'n geweldig gesprek zou worden, maar dat deerde haar niet. Ze konden nu nog niet weg, door het drinken dat ze besteld had. Die werd voor hun neus neergezet. Erica betaalde en pakte haar mok.

Ciara zuchtte na de woorden van Erica. "Correctie: jíj vind jou schoenen mooi. Ik niet," zei ze kortaf. Erica had haar eerst wel aardig geleken, maar dat begon nu af te nemen. Ze rolde met haar ogen, en zuchtte opnieuw. "Fijn te weten dat mijn smaak je niet bevalt." Ciara stond op. Ze schoof haar kop iets dichter naar de barman toe, zodat hij wist dat hij het mee kon nemen. Haar gezicht kreeg een vreemde plooi toen Erica twee drankjes bestelde. ach, misschien had ze dorst.. Het kon Ciara eigenlijk weinig schelen. Natuurlijk wist Erica niet hoe Ciara was, en kon ze niet weten dat zoiets zeggen bij een ontmoeting met Ciara niet slim was, maar.. toch had Ciara er geen zin in. Vooral ook door de stress van de verhuizing.. Misschien kon Ciara ergens heen gaan waar ze een betere start had met iemand. Ze draaide zich om en stapte met haar gebruikelijke arrogant achtige loopje naar de deur. Het kon haar niet schelen of Erica nog iets zei. Ze had nog heel London om te verkennen, en moet ook nog op tijd thuis zijn. Het liefst wou Ciara naar de stad gaan en vergeten naar huis te gaan. Helemaal opgaan in de muziek van een ordinair clubje.. Ciara trok hard aan de deur en stapte naar buiten. Inmiddels was het donker, en een stuk kouder. Ze stapte van het trapje af en gleed bijna uit, maar wist nog net haar grip terug te vinden. Rustig stapte ze het strand weer op, waar ze verder ging met de wandeling waar ze eerder aan begonnen was.

Ciara gaf kortaf antwoord op Erica's woorden over haar schoenen. Erica kon zichzelf wel voor haar kop slaan, wat een domme opmerking was dat geweest! Want nou liep ze weg en kon Erica haar niet beter leren kennen. Snel dronk ze haar chocolademelk op, waarbij ze haar tong brandde omdat het nog heet was. "De café choco is voor u meneer," zei ze terwijl ze worstelde met haar jas om hem aan te trekken. "Ik kom zeker nog eens langs," riep ze terwijl ze naar buiten stormde. Voorzichtig liep Erica het trappetje af, waarna ze weer verder rende. Ciara was nergens te zien. Erica keek wanhopig. Was er eindelijk een leuk meisje, verpestte ze het meteen! "Ciara.." zei ze zachtjes. Erica liep verder het strand op, en zag Ciara als stipje in de verte lopen. Erica rende er zo snel mogelijk op af, waarbij ze meerdere keren viel door het mulle zand. Steeds moest ze het zand van haar broek kloppen en dan weer verder rennen, tot ze uiteindelijk bij Ciara aankwam. "Fijn dat je ook even wacht totdat ik een reactie kan geven," hijgde ze voor haar. "Ik heb nooit gezegd dat ik je stijl niks vond, net zomin als ik je schoenen beledigde. Ik zei gewoon dat ze nu niet handig zijn, op het strand en met dit ijzelweer. Ze hebben nauwelijks profiel en je glijdt gewoon makkelijk uit. Schoenen zijn er niet alleen maar om met je outfit te combineren, maar vooral omdat ze handig zijn en je moet ze ook afstemmen op het weer. Mooi zijn betekent niks als je het ziekenhuis in gereden wordt, omdat je uitgleed en voor een auto terecht kwam!" Erica merkte dat ze weer was uitgevallen tegen Ciara. 'Goed gedaan,' dacht ze boos op zichzelf. 'Nou wil ze al helemaal niks met je te maken hebben...'

Ciara rolde met haar ogen en begon harder te lopen, maar liet verder niet merken dat ze Erica gehoord had. haar woorden drongen redelijk traag tot haar door, en zodra ze wist wat Erica gezegd had stopte ze helemaal met lopen. Hoe kon zij nou weten wat voor profiel haar schoenen hadden? Ze rolde opnieuw met haar ogen. "Het profiel lijkt slecht, maar dat komt alleen omdat er sneeuw in gedrukt is!" Snauwde ze. Omdat haar zolen licht waren kon je niet duidelijk zien wat nou sneeuw was en wat nou schoen. Ciara snoof en deed arrogant haar armen over elkaar. "Alsof jij zo goed weet waarom ik deze schoenen draag. En dan nog iets; zie jij hier ook maar één auto? Ik niet." Na nog eens met haar ogen te hebben gerold stapte Ciara weer nijdig door. Ze was veel liever bij Rebecca en Jason (Zomaar wat namen, ik zal ze wel moeten onthouden.. x') ) in Liverpool gebleven. Maar helaas.. Jason wilde haar vast nooit meer spreken en Rebecca had vast allang een nieuwe best friend. En ze hadden nog wel gezworen om BFFs te zijn..! Ciara liep recht op het trapje af waarmee je het strand verliet. Zelfs in het donker was die nog makkelijk te zien, omdat er kleine lichtjes langs zaten. Er zat ook nog een souvenir winkel waar de lichten nog brandden. Het leek op een feest, maar.. Ciara wou er niet heen. Ze had wel wat beters te doen. Al had ze nu echt geen zin meer om met Rebecca te chatten. Wat zou ze moeten zeggen? Dat ze op haar eerste dag al ruzie had gemaakt met de enige inwoner die ze had ontmoet? Nee, ze kon veel beter nog even naar de stad gaan en misschien nog wat andere mensen ontmoeten.. Ze had 50 pond bij zich om uit te geven in de stad, en niet om te bewaren. Erica kon haar niks meer schelen. Ze hoopte dat ze haar nooit, maar dan ook echt nooit meer hoefde te zien..

(Nog niet het topic uit )

Ja hoor, Ciara werd al boos op haar. Over hoe zij kon weten dat het zulke slechte profielen waren. Daarna liep ze gepikeerd weg. "Ik heb dezelfde schoenen," riep Erica haar achterna. Boos draaide ze zich om. Ze had het weer helemaal verpest, bij tot nu toe het énige leuke meisje in héél Londen!! Erica vond zichzelf nu zo'n stomkop. Waarom viel ze niet gewoon op jongens? Die waren een stuk minder lastig of ingewikkeld om te begrijpen. En zelfs dan, ze viel alleen op de meisjes die moeilijk bereikbaar waren. Erica zuchtte. Af en toe werd ze gewoon moe van zichzelf en haar gedachten. Die moesten altijd zo moeilijk doen. Ze moest Ciara maar gewoon uit haar hoofd zetten, besloot ze ook al wist ze dat dat niet zomaar zou gebeuren. Erica was er zeker van dat er wat achter haar aso gedrag schuilhing, misschien wel een heel verlegen meisje. Ze wist het niet, maar ze zou er wel achterkomen..
Maar nu niet. Nu moest ze zich focusen op haar optreden van vanavond, in het café waar ze werkte als zangeres en barvrouw. Peter vroeg zich vast af waar ze bleef, het was al bijna tijd en normaal gesproken was ze altijd op tijd. Ciara was nu niet belangrijk, haar afspraak wel! Snel rende Erica weg, naar café de Dronken Kip.

{Like I told you, de vorige was beter maar die raakte weg -_-" en ik ben trouwens wel topic uit, naar mijn topic in de Dronken Kip }

Ciara zuchtte. Nors keek ze naar het café. Buiten stond een frisdrank automaat. Dorst had ze niet echt, en zin in iets kouds ook niet.. Opnieuw zuchtte ze. Waarom moest haar eerste ontmoeting zo slecht gaan? Eigenlijk had ze niet zo willen reageren. Vaak bleef ze onder zulk soort situaties wel kalm. Waarom was het nu dan fout gegaan? Achja, als alle mensen in London zo zouden zijn kon ze beter zelfmoord plegen. Langzaam stapte Ciara door. Haar vingers begonnen behoorlijk koud aan te voelen. Het was vast al tijd om naar huis te gaan, dacht ze. Even wierp ze een blik naar achteren. Erica was uit het zicht verdwenen. Misschien was dat maar goed ook. Ciara wist niet of ze Erica ook nog maar één keer kon zien, en als ze haar nog eens kon zien was dat zeker niet nu. Ach, zolang haar ouders maar niet gingen zeuren.. Ciara stapte ietsje sneller door. Hun nieuwe huis.. Het was een mooi huis, dat zeker, maar alles moest nog neergezet worden. Gelukkig had Ciara een laptop met internet, en hopelijk werkte dat internet. Ze had wel zin om over haar eerste avond in London te vertellen aan Rebecca. Al snel had Ciara het strand achter zich gelaten en was ze echt op weg naar huis..