Jolie, this is your new home!

Erica had in het telefoonboek gekeken, en na lang speuren had ze het eindelijk gevonden. Er was een manege in de buurt, waar ze ook aan stalling deden. Erica liep door de manege heen, om te kijken hoe het er uit zag. Het was mooi groot, met twee binnenbakken en meerdere buitenbakken. Ze liep naar de manegepaarden om te zien of ze wel goed verzorgd werden. Ze keken allemaal vriendelijk uit hun ogen, die glommen. Hun vacht glom ook, en ze waren niet te dik. Ook keek ze even naar de stal, om te zien hoe goed er gemest werd daar. Ook dat zag er keurig uit, vers stro en maar weinig mest. Dat betekende dat er net uitgemest was. Helemaal door het dolle heen belde ze haar ouders met haar mobiel. Ze vertelde een heel verhaal aan haar moeder, over dat het een prima manege leek, en uiteindelijk was het geregeld. Ze zouden hun eigen manege een dagje dicht houden en met haar paard deze kant opkomen. Helemaal blij liep ze naar de baas van de manege, die ze had gebeld om te vragen of er nog plek was voor Jolie. Hij had haar verzekerd van wel. "Hallo," zei ze vriendelijk. "Ik ben Erica Miracle, ik kwam voor de stallingsafspraak." De man gaf haar een stevige handdruk, en heette haar welkom op zijn manege. Meteen moest Erica met hem meelopen, dan kon ze zien waar haar stal zou komen. Terwijl ze achter hem aanliep keek ze om zich heen. De manege leek steeds mooier te worden naarmate ze verder naar achter liepen. Uiteindelijk kwamen ze bij een grote box uit, met een appaloosamerrie erin. "Die box is voor jou straks," verzekerde de man haar, hij had de merrie daar alleen staan zodat de stal uitgemest kon worden. Erica keek om hem heen, en zag inderdaad iemand in stalkleren een stal uitmesten. Zodra die klaar was stak hij een hand op. De baas van de manege knikte en pakte het halster dat aan een haak voor de box hing. "Zou jij haar anders in haar box willen zetten?" vroeg hij Erica. Ze knikte en pakte het halster over. Rustig deed ze de box open en liet de merrie aan haar hand ruiken. "Rustig maar," fluisterde ze. "Ik ben vreemd, maar niet eng." De merrie ontspande zich steeds meer en na een tijd kon ze zonder problemen het halster omdoen. Erica pakte het halstertouw en trok de merrie voorzichtig uit haar box. "Kom maar," zei Erica zachtjes. "Dan kan je terug in je eigen box." De merrie liet zich gewillig leiden door haar. Ze deed de deur van de box van de merrie open. Ze deed het halster af en de merrie liep vanzelf naar binnen.
"Zo," zei Erica weer op normaal volume. "Mijn ouders komen morgen met Jolie, mijn haflinger. Als het goed is kom ik ook, maar het kan zijn dat ik college heb. Als ik niet kom laat ik het wel weten." De man knikte en beloofde haar ouders gewoon Jolie haar stal in te leiden als het voor Erica niet goed uitkwam. Erica bedankte hem en liep de manege uit. 'Morgen ben je weer bij me,' dacht ze. 'Jolie, mijn lieve paardje.'

De volgende dag was Erica al weer vroeg op weg naar de manege. Ze had de universiteit gebeld voor haar rooster en die hadden gezegd dat er vandaag geen college's waren omdat een aantal leraren besmet waren met Mexicaanse griep. En om nou ook nog alle studenten ziek te laten worden... Ze hadden de rest van de week vrij gekregen. Het was maandag, dus betekende dat een hele week geen les.
Ze kwam aan op de fiets die ze even geleend had van haar onderbuurvrouw, een vrouw van ergens in de dertig die haar erg aardig vond. Ze kwam vaak even langs om een kopje thee te drinken en bij te kletsen over de buurt. Erica keek om zich heen, de auto van haar ouders was er nog niet en dat gaf haar de tijd om de box in orde te maken. Terwijl ze naar binnen liep kwam ze Bert, de manege-eigenaar tegen. Vriendelijk begroettten ze elkaar. "Zijn je ouders er al?" vroeg hij. Erica schudde haar hoofd. "Maar dat geeft mij de tijd om nog even vers stro en een hooinet op te hangen." Daarbij schudde hij zijn hoofd. "Dat is allemaal al geregeld," zei hij. "Wil je de hoogte van het hooinet wel even controleren? Anders raakt je pony er misschien in verstrikt, of kan niet meer eten." Erica knikte. Ja, dat wilde ze graag even checken.
Ze liep naar Jolie's nieuwe stal en zag meteen het hooinet al hangen. Het was een gloednieuw net. Met zichzelf als meetlat gebruikend keek ze of het net wel op een goede hoogte geplaatst was. Haar hoogte van haar schouders kwam overeen met Jolie's schofthoogte. Dus net onder haar ribben zou Jolie's borst ongeveer moeten zitten. Het net was eigenlijk net iets te laag, dus haalde ze de knoop los, deed het touw iets strakker en maakte de knoop een stukje hoger waardoor ook het net hoger kwam te hangen.
"Toooeeet!" klonk het van buiten. Dat zouden haar ouders wel wezen. Erica trok de knoop nog eens extra aan en checkte of Jolie hem niet los kon trekken met haar tanden. Daarna liep ze naar buiten, om haar ouders te begroeten.

Daar stonden haar ouders al op haar te wachten, met de trailer achter de auto. Erica rende naar ze toe en omhelsde ze vluchtig. Ze hield van haar ouders en was blij dat ze er waren, maar dat was niet de hoofdzaak. Snel deed ze de trailer open. Een goud-oranje kont verscheen voor haar neus, die begon te hinniken. "Jolie," zei Erica helemaal blij. Ze liep door naar de voorkant, waar Jolie's hoofd tevoorschijn kwam. Jolie kreeg meteen een dikke knuffel van haar. Achter haar hoorde ze Bert tegen haar ouders zeggen: "Ze houdt wel echt van haar pony he?" 'Ja duh,' dacht Erica met haar hoofd nog tegen Jolie's nek.
Ze liet los en bekeek haar pony eens goed. Ze zag er nog net zo uit als toen ze vertrok, mooi in vorm dus. Erica haalde de knoop van het halstertouw los en leidde haar haflinger voorzichtig achteruit. Die schudde met haar hoofd en brieste zodra ze eruit was. "Kom maar schatje," fluisterde Erica tegen haar. "Ik zal je je nieuwe box showen, je vind hem vast mooi." Dat werd beantwoord met nog meer gebries.
Rustig leidde ze haar pony naar haar stal. Toen ze erin waren deed ze voorzichtig het halster af. Het was een schone stal, maar Jolie kennende zou dat niet lang zo blijven, wist Erica. Jolie snuffelde rond, hinnikte kort en liet wat paardenvijgen vallen op het schone stro. "Nou is het helemaal jou box he?" grinnikte Erica. "Hij moet even naar jou ruiken."