English class

Erica stormde samen met Jack naar binnen. Ze hadden aardige tijd vastgezeten in de file, maar gelukkig de invaller van de leraar ook. Vlug ging ze aan een tafel achterin de klas zitten. Ze wenkte Jack, want naast haar was nog een plaatsje vrij. Op dat moment kwam de invaller naar binnen gestormd. "Sorry dat ik zo laat ben," zei ze. De invaller bleek een vrouw te zijn, en een beetje rommelig. "Waar is de klassenlijst?" vroeg ze onbeholpen. Iemand vooraan wist het, en vertelde haar waar het was. Dankbaar keek de vrouw in de la. Ze haalde een vel papier eruit, waar de namen op stonden. Één voor één las ze de namen op. "Ben ik nog iemand vergeten," vroeg ze voor ze zekerheid. Erica stond op. "U bent mij vergeten, maar waarschijnlijk sta ik nog niet op de lijst. Ik ben nieuw hier." De vrouw leek een beetje van haar stuk gebracht, maar vroeg toch naar haar naam. "Erica Miracle, mevrouw," zei ze beleefd. Rustig ging ze weer zitten. De les zou nou echt beginnen.

Hij liep rustig de klas binnen en zag dat ze hem wenkte naast haar te zitten. Hij keek de klas rond iedereen zat netjes twee aan twee. Dus waarom hij niet? Hij zette een licht looppasje door de klas en ging naast haar zitten. Een goede vriend van hem zat voor hem en hij begroette hem. Rustig liet hij zich hangen in z`n stoel en wachtte tot de inval lerares hun een opdracht zou geven.
Er hing nu al een goede sfeer in de klas. Het was gezellig en iedereen kletste. Hij keek de klas rond of hij nog wat kinderen zag die hij kende.
Dat waren 5 meisjes en 3 jongens van z`n oude klas. Hij gaf ze een knikje en richte zich weer op Erica. ,,Woon je hier net?"

Erica knikte. "Ze beweren dat ik hoogbegaafd ben ofzo, en ik heb de vijfde klas overgeslagen. In de vierde zeiden ze dat ik het jaar daarna wel eindexamen kon doen, dus deed ik dat. Leren kost me toch weinig tijd, het blijft hangen na twee keer," zei ze. Meestal was ze er niet blij mee dat ze altijd de jongste was, dan was ze altijd het ukkie dat alles nog moest leren. Maar ze had zich al voorbereid om naar de universiteit te gaan, en Erica werd meteen aangenomen. "Ik hoop trouwens dat je me geen opschepper vind," zei ze nog tegen Jack. "Het blijft gewoon hangen, wat mij wel goed uitkomt." Ze grinnikte. "Ik hou helemaal niet van leren." Dat laatste fluisterde ze, want de invallerares was intussen begonnen met de les. Ze had het over juiste grammatica, en dat dat zelfs hier nog veel te vaak fout ging. We moesten maar meer Britse boeken lezen volgens haar, in plaats van Amerikaanse. De grammatica en de woorden weken soms net een beetje van elkaar af, en omdat wij in Groot-Brittanië woonden moesten wij het op zijn Brits leren. Erica zuchtte. Dit had ze de afgelopen jaren zo vaak aan moeten horen, dat het haar verbaasde dat sommigen het nog stééds niet schenen te snappen. Uit haar tas pakte ze haar tekenschrift en begon te tekenen. Dat deed ze wel vaker tijdens de les, tegen de verveling.

Hij luistede ademloos naar haar verhaal. ,,Zozo dat is heel wat." Sloot hij haar gesprek af. Hij keek hoe ze een tekening maakte en bleef aandachtig kijken. Plots werd er door de klas geroepen. ,,Jack Simons." Hij keek meteen op en zag alle ogen naar zich gericht. ,,Ja." Zei hij droog en bleef de invallerares emotiloos aankijken. Er was aan haar gezicht te merken dat ze zich irriteerde. De klas schoot lichtjes in de lach op het hoofd van haar. ,,Kijken naar een of andere tekening doe je thuis maar!" Ze keek Erica en Jack woedend aan. ,,En waarom dan?" Vroeg hij brutaal.
Iedereen zag het verbaasde hoofd van de leraresse. ,,Nou.. Nou.. We zitten nu in de les jongeman daar let je op!" Hij bleef haar even droog aankijken. ,,Nee hoor dat zag u net toch." Weer schootten een paar jongens van z`n oude klas in de lach. Een paar meisjes knikkebolde met hun ogen en keken weer naar de leraresse die nu leek te ontploffen. ,,EN NU GA JE NAAR DE DIRECTEUR!" Schreeuwde ze van woede uit. ,,Als u het wilt." Zei hij met een grijns op z`n gezicht. Hij pakte z`n tas en trok en verontschuldigend gezicht naar Erica toe. Toen draaide hij zich op en stond bij de deur. ,,Ciao mensies." Zei hij terwijl hij een wuif maakte van af z`n hoofd naar de lucht. Hij grijnsde toen hij de woedende blik van de lerares zag. ,,Zuurpruim!" Zei hij hard open en sloot toen de deur achter zich.
De lerares liep bijna paars aan van woede. Maar kalmeerde zich toen weer. ,,We gaan weer verder." Zei ze zacht.

Erica keek op van haar tekening toen de invaller begon te schreeuwen tegen haar en Jack. Ze stond op, liep naar de lerares toe en zei: "Maar als u wilt dat wij opletten, vertel dan iets wat we níét al sinds primary school (basisschool) te horen krijgen. Anders heeft dit hele vak geen zin en kan ik net zo goed thuis tv gaan kijken, Top Gear ofzo." Erica grijnsde. "Alhoewel dat vast mag, het is tenslotte Brits, en niet Amerikaans." En ze liep kalm terug naar haar stoel, de lerares met open mond achterlatend voor de klas.
Jack was intussen weggestuurd. Jammer, dan moest ze alleen zitten. Dan maar verder met haar tekening. Het werd een hond die naar de hemel vloog, met een soort drakenvleugels. Het kostte Erica moeite de vleugels te tekenen. Dat had ze nog nooit eerder gedaan en was dus moeilijker dan de hond zelf. Ineens hing er een schaduw over haar tekening. Ze keek op, recht in het rood aangelopen gezicht van de invalster. Erica keek langs haar heen en zag een opdracht op het bord, die zij niet aan het maken was. Maar die opdracht had ze al heel vaak moeten maken op Grammar school (gymnasium) en ze was zo slim geweest haar schriften te bewaren. Ze dook haar schooltas in en pakte het schrift, met de opdracht er gemaakt en volledig foutloos in. Erica liet het zien en zei: "Ik heb het al gemaakt, dus heb ik nu free time." De lerares wist niets meer te zeggen en liep terug naar het bureau. De hele klas begon te scanderen: "Erica! Erica! Erica!" Erica glimlachte. Op haar vorige school was ze ook nooit de braafste geweest, maar was ze geliefd bij de leraren omdat ze altijd verbazingwekkende cijfers haalde. Leraren waren soms ook gewoon zo makkelijk te dissen. Ze zakte verder onderuit in haar stoel, tot de bel ging. Ze stond op, liep naar de deur en zei: "Kom op, naar de volgende les. Nog meer leraren om te laten zien dat ik heus wel doe wat ik moet doen." De klas begon te lachen. Een mooi begin van haar universitaire carriere, vond ze zelf. Gelijk aardige mensen leren kennen en zonder shaggie leraren populair worden. Het leven was mooi.