Boogie wonderland

"Klas, het is tijd om jullie zangopdracht van de week voor te doen!" riep de docent over enthousiast. "Wie wil?" Meteen stak Gloria haar hand in de lucht. De jongen naast haar ook, aangezien dat haar aangewezen partner was voor deze opdracht. Een kleine rij meisjes achter haar ook, die er ook bij hoorde. "Gloria, en de rest." probeerde de juf. Ze stond op van haar stoel en liep richting het schoolbord. De jongen en de meisjes volgde haar. 'Boogie wonderland' schreef ze op het bord. De meisjes gingen achter haar staan, en de jongen naast haar.
"So slowly, so slowly into hearts,
of those who need more than they get
daylight deals a bad hand,
to a woman that has laid to many bets.
The mirror stares you in the face and says
"baby, uh uh it don't work"
you say your prayers through you don't care
you dance and shake the hurt.
DANCE!"
Een pauze van ongeveer 7 secondes was er, terwijl Gloria haar adem haalde. Na enkele dansbewegingen stond ze daar. Hijgend met haar hand wijzend naar de jongen.
"boogie wonderland, uh uh
dance boogie wonderland!"
De pauze was hierbij gestopt, en de dans ging vrolijk door. Bewegingen tussen Gloria en de jongen, de koor die in de achtergrond meezong.
"Midnight creeps so slowly into hearts,
of men who need more than they get
daylight deals a bad hand,
to a woman who has laid to many bets
The mirror stares you in the face and says
"baby, uh uh it don't work"
you say your prayers through you don't care
you dance and shake the hurt
dance, boogie wonderland, uh uh
dance, dance, dance, boogie wonderland!"
De manier waarop gezongen werd, was nu meer upbeat dan de eerste paar regels van het nummer.
All the love in the world can't be gone, dance!
all the need to be loved can't be wrong, dance!
All the hartsongs are playing
and my heart keeps saying
"boogie wonderland, wonderland"
dance, mumble boogie wonderland, mumble uh uh
dance, mumble boogie wonderland!"
En daarbij was het nummer beindigt, Gloria en de jongen stonden hijgend naast elkaar. Na hevige dansbewegingen en het zingen, waren ze doodop. "Geweldig geweldig!" riep de jufrouw in de achtergrond. De rest van de klas bleef stil, hun was geleerd niet te klappen na een optreden. Trots liepen ze allemaal terug naar hun plaats. "Wie volgt?"

Zodra Gloria klaar was stak Erica haar hand op. Zij had een solo, wat betekende dat ze helemaal alleen moest zingen. De jufvrouw liep naar het bord en schreef Prayer op het bord. Erica stond op, gaf Gloria een high-five voor haar optreden en ging klaarstaan. Even haalde ze diep adem, om de spanning uit haar lichaam te krijgen. Toen begon ze te zingen.
Hush, lay down your troubled mind
The day has vanished and left us behind
And the wind - whispering soft lullabies
Will soothe - so close your weary eyes

Let your arms enfold us
Through the dark of night
Will your angels hold us
Till we see the light

Sleep, angels will watch over you
And soon beautiful dreams will come true
Can you feel spirits embracing your soul
So dream while secrets of darkness unfold

Let your arms enfold us
Through the dark of night
Will your angels hold us
Till we see the light

Let your arms enfold us
Through the dark of night
Will your angels hold us
Till we see the light
Erica voelde zich heerlijk kalm. Het was een prachtig rustig nummer en het hielp haar altijd te kalmeren. Rustig liep ze naar haar plaats, terwijl de lerares haar vertelde dat ze met dit soort liedjes juist niet veel hoorde te bewegen. Ze was helemaal losgegaan, en het was juist een rustig lied waar je bijna alleen bij hoefde te wiegen. Erica knikte dat ze het begreep. Ze was benieuwd, wie zou het daarna aandurven te zingen voor de klas?

Gloria grijnsde kort naar Erica, en gaf haar een duim omhoog als succes teken. Ze droeg een prachtig, rustig nummer op. Alleen bewoog ze er veel bij, wat het effect doofde. Dat legde de juffrouw uit, en Erica ging weer zitten. Gloria gaf haar een box, en keek daarna weer naar de juffrouw. "Iemand? Anybody at all?" vroeg ze. Gloria's blik ging naar de rest van haar klas. Het grootste deel was al geweest. Met haar. Tss, cijfer omlaaghalers. Maargoed, dat zou ze nooit zeggen. Dat was beslist niet aardig. "Gloria." zei de juffrouw, terwijl Gloria met haar hoofd achterin de klas keek. Met een ruk draaide ze zich om. "Huh?" een deel van de leerlingen begonnen te griffelen. Gloria rolde met haar ogen, op een plagerige manier. "Of jij nog een solo wil doen." zei de juf. Wat? Zij? Nu? "Maar ik ben al geweest," vertelde Gloria. "Hup, ik weet zeker dat je beter kan." vertelde de juf. Oh, was haar optredentje te standaard ofzo? Gloria stond uiteindelijk op en ging voor de klas staan. Ze keek de juf wat schaapachtig aan. 'Heist' schreef de juf op het bord. Oh, dat nummer.
"Follow me into the great unknown
Where pink flamingos grow
Diet soda flows
and what you take magically regenerates
on supermarket shelves
the ovens clean themselves
you don't pay the tab 'til the last drop
So we all ride for nothing
Cuz this train never stops

We make a good team,
me and you, we do
You could scratch my back
And I'll scratch my back too
When Everyone is welcome at the party, yeah
People more is more
Ah we all want more
you don't pay the tab 'til the last drop
So we all ride for nothing
Cuz this train never stops

You don't stop
you don't pay the tab 'til the last drop
So we all ride for nothing
Cuz this train never stops!"
De juffrouw begon enthousiast te klappen, maar legde nog wat uit over toonhoogtes. Whatever, ze had het goed gedaan. Voor iemand van 16. Ze stapte zelfverzekerd terug, en ging weer zitten. "Erica, goed gedaan." complimenteerde ze.

Erica grijnsde. Ze was blij dat ze een vriendin had die ook zo goed kon zingen, en misschien konden ze later wel op zoek naar een bandje. Zouden ze samen lead-zangeres worden. Ineens werd Gloria nog een keer naar voren geroepen, zij moest ook een solo doen. Ze had haar nog nooit alleen zien staan zingen, en was erg benieuwd. Sommige mensen, wist ze van vroeger zangles, konden alleen zuiver zingen als het in een koor of met anderen was. Gloria begon te zingen. Het was een leuk nummer om naar te luisteren, alleen zaten er een paar valse nootjes in. Dat vertelde de lerares daarna ook. Gloria was één van de jongste hier, en stemmen zijn pas volgroeid vanaf je twintigste. Tot die tijd kan het moeilijk zijn er heel veel in te veranderen, maar een goede basis kon nooit kwaad. Dat had Erica ook gehoord van haar zanglerares thuis. Gloria kwam weer naast haar zitten, en toen zei de lerares: "Erica, goed gedaan." Erica stak haar hand op. "Mevrouw, het was Gloria die net zong, niet ik. Ik kan toch geen compliment," ze knipoogde naar Gloria, "Ontvangen die voor een vriendin bestemd is in plaats van voor mij?" Daar gaf ze Erica gelijk in. "Sorry Gloria," zei ze tegen haar. "Jullie lijken wat stem betreft enorm op elkaar. Ik denk dat jullie een prima duo zouden vormen voor de volgende les. Ik wil ze leren wat meerstemmig zingen is, en jullie samen zijn helemaal geknipt om dat aan de klas te laten horen." Erica was verbaasd, maar vond het leuk klinken. Tweestemmig zingen had ze altijd al mooi gevonden. Ze boog zich over naar Gloria. "Lijkt mij wel leuk. Zullen we het doen?"