Erica's eigen kleine stek

Erica kwam uit het centrum gelopen. Ze had weer lekker lopen shoppen en ze wilde de tassen met kleren snel in haar kast hangen. Onderaan de flat zette ze haar tassen op de grond. Uit de tas die ze aan haar schouder had hangen viste ze een sleutel op waarmee ze de deur opendeed. Snel pakte ze haar volle tassen en duwde ze naar binnen, voor de deur dicht kon vallen en haar buiten zou sluiten. Eenmaal binnen pakte ze haar tassen weer op en zeulde ze naar de trap. Er was wel een lift, maar die was altijd defect en Erica hield van traplopen. Dan kon ze de buurt door de ramen heen steeds kleiner zien worden. Het nadeel was wel dat ze dan tot de 5e etage trappen moest lopen, dus 10 trappen. Ze had het appartement ook nog maar net, en moest er nog aan wennen. Erica was gewend aan een rijtjeshuis, met minder trappen.
Uiteindelijk kwam ze vermoeid boven aan. Intussen was het al gaan schemeren buiten, het leverde een mooi uitzicht op. Erica diepte de sleutel weer op uit haar tas en deed haar voordeur open. Ze gooide haar tassen op haar bed, die in de kamer naast de woonkamer stond. Daarna deed ze het licht aan, en dacht vermoeid: 'Nou moet ik ook nog koken...' Erica had daar nu echt geen zin in, na een dag shoppen. Vlug legde ze haar kleren netjes in haar kast en pakte haar mobieltje. Ze zocht een nummer op en belde. "Hallo," zei ze in het mobieltje. "Ik zou graag een salami-pizza willen. Ja, thuis bezorgen. Een mediumsize graag. Ja? Bedankt, ik zie hem zo wel aankomen." En rustig hing ze op, hopend dat de pizza snel zou komen.

Na een kwartier ging beneden de bel. Erica nam de hoorn van haar intercom op en overlegde of de bezorger de pizza boven wilde brengen. De bezorger weigerde al die trappen op te gaan en mopperend begaf ze zich via de trap naar beneden. Intussen waren de slecht verlichtende TL-buizen al aangegaan. Ze keek naar buiten, en zag de lichtjes van de stad verpreid voor haar ogen. Het was een prachtig gezicht, vond ze. Binnen de kortste keren was ze beneden en deed ze de voordeur open. Het was een knappe jongen, voor zover ze dat naar waarheid kon beoordelen. Hij zag eruit alsof hij van humor hield. Erica glimlachte, betaalde de pizza, nam hem aan en bedankte voor de snelle service. "Want," zei ze grijnzend, "Ik heb wel eens twee uur moeten wachten op een pizza, en toen die er eenmaal was, was hij zelfs al koud." De jongen knikte, zei gedag en stapte weer op zijn brommer. Erica liep naar de lift. Misschien dat dat rotding het nu toevallig deed. En als bij donderslag bij heldere hemel, ging de liftdeur open en kon ze zo instappen. De lift ging sneller omhoog dan die andere keren dat dat ding werkte, wat haar stof tot nadenken gaf. Ineens kwam het terug. Mensen van de gemeente deden een test met een lift die bijna niet kapot te krijgen was, en de flat waarin zij woonde was één van de drie testgebouwen. Voortaan kon ze dus als het goed was gewoon de lift weer gebruiken. "Ping," klonk boven haar hoofd, en de liftdeuren gleden piepend open. Op de vijfde etage was alleen Erica's appartement te vinden. En aangezien zij niet vaak gebruik maakte van de lift moesten de deuren nu maar eens gesmeerd worden. Erica deed de deur open en ging aan haar grote tafel zitten.
Haar ouders betaalden voor een deel haar huis, en haar opleiding tot zangeres en tot dierenarts vergoedden ze geheel. Ze zeiden altijd: "Je moet je droom volgen en zangeres worden, maar als het dan misgaat heb je wat achter de hand wat je ook met plezier zou doen." En ze moest haar ouders daar volledig gelijk in geven. Haar ouders boden ook aan het hele appartement te vergoeden, maar dan moest hij kleiner zijn. Dat wou Erica niet, ze had dit appartement gezien en was er helemaal verliefd op geworden. Dus had ze een regeling, haar ouders betaalden het deel dat ze max. als huur zouden vergoeden en Erica betaalde met het geld voor haar optredens en haar werk in het café de rest. En van het geld dat ze overhield kocht ze eten en kleren. Een prima leventje, maar ze miste een huisgenootje. Een goede vriendin die gezellig met wie Erica lekker kon kletsen, en mee shoppen. Als ze goed in muziek was konden ze een duo oprichten. Snel schudde ze haar hoofd. Een kamergenoot zat er zo snel niet in en ze kon ook weer niet zomaar mensen toelaten bij haar te wonen. Ze fantaseerde altijd veel te ver door.
Erica concentreerde zich weer op de pizza en at de helft op. De andere helft legde ze in de koelkast om morgenmiddag nog te kunnen eten. Ze keek eens op haar horloge. Het was al bijna twaalf uur 's nachts en hoewel ze nooit zo vroeg op bed ging, voelde ze de slaap op haar schouders drukken. Het licht in de keuken ging uit en het licht in haar slaapkamer aan. Ze had een groot tweepersoonsbed die ze nog met niemand hoefde te delen. Erica schoot nog even de badkamer in om haar tanden te poetsen en haar haar te borstelen en kleedde zich daarna uit. Uit haar kast pakte ze een pyama, trok hem aan en ze ging in bed liggen. Morgen zou ze wel bedenken wat ze dan ging doen.

Zonnestralen wisten zich door de gordijnen te wringen. Slaperig wreef Erica in haar ogen, ze wilde nog helemaal niet opstaan. Het was koud buiten en het was weekend; dat betenkende uitslapen. Jammer genoeg leek de zon het er niet mee eens te zijn, en het leek alsof het licht alleen nog maar feller werd. Ze trok de deken verder over zich heen, maar na een kwartier gaf ze het op. De zon was sterker dan haar slaap. Nog halfslapend zette ze haar benen buiten bed. Een rilling ging door haar heen, de vloer was koud geworden omdat ze de verwarming uit had staan. In bed had ze het warm genoeg met een dekbed en een pyama. Ze stapte uit bed en liep gelijk door naar de badkamer. Een warme douche zou haar wel opwarmen. Rustig trok ze haar pyama uit, legde die neer op haar bed. Haar badkamer en haar slaapkamer grensde aan elkaar, dus kon ze naakt rondlopen zonder dat iemand het zou zien. En ze woonde ook nog eens op de 5e etage, dan was je wel heel knap mocht je haar naakt spotten. Ze liep weer terug naar de badkamer en draaide de knop van de kraan in de douche om. Het was een thermo-kraan, dus aan de ene kant kon ze hardheid van de stralen instellen, en de douche aan- of uitzetten. Met de andere kant kon ze de temperatuur instellen. Zodra de stralen water warm waren geworden ging ze eronder staan. Het water stroomde over haar gezicht, via haar haren over haar gehele lichaam. Op de tast zocht ze de shampoo, deed wat op haar hand en smeerde het in haar haar. De schuimvlokken vlogen alle kanten op. Daarna draaide ze zich weer om, met haar rug naar de douche en spoelde de shampoo uit haar haar. Het water vermengde zich met het schuim en liet streepjes schuim achter op de badkamervloer. Erica spoelde haar gezicht even af, daar was ook schuim op gekomen, en pakte de douche-schuim uit het rek. Ook daarvan deed ze wat op haar hand en smeerde het over haar lichaam. Haar benen, haar middel, haar borst, haar armen, en niet te vergeten haar oksels. Haar oksels deed ze altijd extra grondig, omdat ze nog wel eens flink kon zweten. Al het douche-schuim verdween met het water in het doucheputje. Erica zette de douche uit, stapte weg achter het gordijn en pakte één van de lekker zachte handdoeken die ze had klaargelegd. De ene wikkelde ze om haar haar en deed het puntje aan de achterkant erin, zodat het net een tulband was. De andere handdoek gebruikte ze om zich af te drogen. Terwijl ze daarmee bezig was liep ze terug naar haar slaapkamer. Toen ze klaar was hing ze de handdoeken over de verwarming te drogen en deed haar klerenkast open. Daar lagen al haar kleren netjes op kleur en soort. Haar kleren van gister gooide ze in de wasmand. Toen ging ze weer voor de kast staan, bedenkend wat ze aan zou trekken. Uiteindelijk koos ze voor een paars shirtje waarbij de schouders bloot waren, maar wel lange mouwen had. Het bleef toch winter. Voor daaronder koos ze een bh met roze bandjes, dat stak fel af tegen het donkere paars van haar shirt. Ook haar favo jeans werd uit de kast gehaald. Hij was donkerblauw, bijna zwart, met leuke aparte stiksels aan de zijkant. Erica trok alles aan en bekeek zichzelf in haar spiegel. Haar haar hing donker en nat naar beneden, tot net op haar schouders. Daaronder had ze het paarse shirtje en de roze bh aan. En om het geheel af te maken haar donkerblauwe jeans eronder. Ze draaide een beetje bij, en keek naar haar buik. Ze was behoorlijk slank, maar ook weer niet zo erg dat ze dachten dat ze anorexia had. Net iets dunner dan gemiddeld. Ze had een snelle stofwisseling, en ze hoefde ook niet echt op te letten met wat ze at. Het vet nam ze toch niet op, of verbrandde gewoon te snel. Vrolijk door het zien van haar leuke kleren en haar mooie figuur liep ze naar de keuken, om wat te eten.

Eenmaal in de keuken keek ze op de klok. Het was tien uur, een mooie tijd om te ontbijten volgens haar. Ze opende de kast. Er lag brinta, Choco-puffs en witbrood. Met een vies gezicht pakte ze de zak brood. Het was helemaal groen geraakt van de schimmel, niet meer eetbaar dus. Vlug gooide ze het in de afvalkoker van de flat. 'Dat hoef ik niet langer in mijn kast te laten liggen,' dacht ze terwijl ze een kom, een lepel en het pak chocopuffs pakte. Uit haar koelkast pakte ze een pak melk en goot dat over het geheel heen. Daarna zette ze de melk terug, die ze gisterochtend nog had gekocht. De kom met chocopuffs, melk en de lepel zette ze op haar tafel en begon te eten. Erica hield ervan rustig op te staan, dan had ze meer energie voor de rest van de dag. Al snel was haar kom leeg. 'Ik ben helemaal vergeten thee te zetten,' dacht ze. De kom zette ze in haar wasbak om later af te wassen. Ze pakte de waterkoker, deed er water in en zette hem aan. Daarna waste ze de kom en de lepel af, legde ze in de la en haalde de waterkoker weer van het kookplaatje. Uit een la pakte ze een theezakje met karamelsmaak, Erica's lievelingsthee. Ze goot het hete water in een kopje, deed er een zoetje in en hing het theezakje erbij. Terwijl de thee trok pakte ze haar mp3 en sloot hem aan op haar stereo. Het nummer Anywhere van Evanescence schalde uit haar boxen.
Dear my love, haven't you wanted to be with me
And dear my love, haven't you longed to be free
I can't keep pretending that I don't even know you
And at sweet night, you are my own
Take my hand
We're leaving here tonight
There's no need to tell anyone
They'd only hold us down
So by the morning light
We'll be half way to anywhere
Where love is more than just your name
I have dreamt of a place for you and I
No one knows who we are there
All I want is to give my life only to you
I've dreamt so long I cannot dream anymore
Let's run away, I'll take you there
We're leaving here tonight
There's no need to tell anyone
They'd only hold us down
So by the mornings light
We'll be half way to anywhere
Where no one needs a reason
Forget this life
Come with me
Don't look back you're safe now
Unlock your heart
Drop your guard
No one's left to stop you
Forget this life
Come with me
Don't look back you're safe now
Unlock your heart
Drop your guard
No one's left to stop you now
We're leaving here tonight
There's no need to tell anyone
They'd only hold us down
So by the morning light
We'll be half way to anywhere
Where love is more than just your name
Yeah yeah, yeah yeah, yeah yeah
Ze vond het heerlijk om te zingen in de morgen. Haar thee was intussen bijna zwart, zo lang had het lopen trekken. Erica dronk het in een keer op. "Zo," zei ze hardop. "Tijd om lekker iets te gaan doen vandaag." Haar stereo zette ze uit, haar portemonee deed ze in haar tas die ze op haar schouder hing en haar mp3 kwam in haar zak te zitten, zodat ze lekker kon luisteren als ze wilde. Ze plukte ook nog even snel haar sleutels van het aanrecht, trok haar winterjas aan, deed haar muts, sjaal en handschoenen op en vertrok om eens te kijken wat er te doen viel.

Erica kwam uitgeput thuis. Amara, haar nieuwe poesje had zich op weg naar huis erg laten kennen en had de hele tijd rondjes over haar schouders gelopen. Om de paar meter had Erica moeten stoppen om haar weer in haar armen te leggen, waar ze net zo hard weer uitklom. Maar ze mocht haar tenminste, dat was belangrijk. "Zo Amara," zei Erica vrolijk tegen haar poesje. "Dit is voortaan je huis, hier zal je wonen." Een blije "Nyaa!" bewees dat Amara het er helemaal mee eens was. Dit zou haar nieuwe stekkie worden. Erica zette de kattenbak klaar, vulde hem met kattengrind en pakte het voerbakje dat ze net gekocht had. Daar strooide ze wat kittenvoer in, deed er een beetje kattenmelk bij en prakte. Dan was het makkelijker te eten voor Amara. "Amara," riep Erica naar het kleine katje dat net begonnen was aan een klim op de bank. Ze reageerde niet, omdat ze nog niet gewend was aan haar naam. "Amara," riep Erica weer. Dit keer liep ze erop af en pakte haar op. "Ja schat, ik bedoelde jou," glimlachte ze terwijl ze Amara's buikje kroelde. Die begon meteen te spinnen en kneep haar oogjes dicht. Bij het bakje voer zette ze haar weer neer. "Uw maaltijd mevrouw," zei Erica grijnzend. Amara begon smakelijk te eten.
Erica liet zich op haar bank neerploffen. Een klein katje was niet mis, er kwam behoorlijk wat energie bij kijken. "Pfff..." verzuchtte ze. De tv ging aan. Maar even lekker iets op tv kijken, zodat ze ook even kon blijven zitten.